24 мая, ва ўрачыстасць Спаслання Духа Святога, нашы маленькія парафіяне ўпершыню прыступілі да Святой Камуніі.

Да гэтай урачыстасці, важнай у жыцці кожнага хрысціяніна, дзеці рыхтаваліся некалькі гадоў: удзельнічалі ў набажэнствах, хадзілі на катэхезу, старанна вучыліся.

 А таму нават складаны экзамен не быў перашкодай ‒ усе справіліся на выдатна.
Сёстры Уршулянкі і дарослыя таксама стараліся зрабіць гэты дзень асаблівым. Капліца напоўнілася маленькімі сланечнікамі ‒ сонечнымі пацалункамі, з-пад столі спусціліся і затрымаліся ў паветры два белыя галубы з гостыяй. 

А на ўспамін вячэры Пана дзеці сабраліся ля агульнага стала, каб упершыню спажыць Хлеб жыцця.

Перажыць разам з дзецьмі момант першай Камуніі і маліцца за іх прыехалі найперш хросныя бацькі, а таксама бабулі і дзядулі, іншыя родныя і блізкія. Напэўна, кожны прысутны адчуваў сваю еднасць з дзецьмі, бо капліца літаральна поўнілася радасным хваляваннем. Сям’я сабралася на важную падзею.

 Асобна хочацца сказаць пра пачатак літургіі. Складана ўявіць больш пранікнёны момант, чым благаслаўленне бацькоў. У святочны дзень прагучала малітва мамы і таты за сваё дзіця ‒ не першая і, хочацца спадзявацца, не апошняя. Ды чамусьці, пачуўшы яе, дарослыя людзі цішком выціралі вочы.

Эмацыйнасць жанчын, асабліва мам, ‒ з’ява досыць звыклая. Але тым больш звяртала на сябе ўвагу засяроджана-разгубленая пастава татаў: часам здавалася, што яны хвалюцца мацней, чым іх дзеці. І не дзіва ‒ першая Камунія бывае раз у жыцці.

Тэкст Вольга Жвірко, здымкі Ірына Рубінава

   Фота рэпартаж таксама можна прагляздець у фотагалерэi